سلام

عکسهایی از برادر حسین فخری مداح معروف ، محبوب و با اخلاص خرمشهری

  نمي‌دانم تو را در ابر ديدم يا كجا ديدم

به هر جايي كه رو كردم فقط روي تو را ديدم
تو را در مثنوي، در ني، تو را در‌هاي و هو، در هي
تو را در بند بند ناله‌هاي بي صدا ديدم
تو مانند ترنم، مثل گل، عين غزل بودي
تو را شكل توسل، مثل ندبه، چون دعا ديدم

دوباره ليله القدر آمد و شوريدگي‌هايم
تب شعر و غزل گل كرد و شور نينوا ديدم
شب موييدن شب آمد و موييدن شاعر
شكستم در خودم از بس كه باران بلا ديدم
صدايت كردم و آيينه‌ها تابيد در چشمم
نگاهم را به دالان بهشتي تازه وا ديدم
نگاهم كردي و باران يكريز غزل آمد
نگاهت كردم و رنگين كماني از خدا ديدم
تو را در شمع‌ها، قنديل‌ها، در عود، در اسپند
دلم را پرزنان در حلقه پروانه‌ها ديدم
تو را پيچيده در خون، در حرير ظهر عاشورا
تو را در واژه‌هاي سبز رنگ ربنا ديدم
تو را در آبشار وحي جبرائيل و ميكائيل
تو را يك ظهر زخمي در زمين كربلا ديدم
تو را ديدم كه مي‌چرخيد گردت خانه ی كعبه
خدا را در حرم گم كرده بودم، در شما ديدم
شبيه سايه تو كعبه دنبالت به راه افتاد
تو حج بودي، تو را هم مروه ديدم، هم صفا ديدم
شب تنهاي عاشورا و اشباحي كه گم گشتند
تو را در آن شب تاريك، «مصباح الهدي» ديدم
در اوج كبر و در اوج رياي شام ـ ‌اي كعبه ـ
تو را هم شانه و هم شان كوي كبريا ديدم
دمي كه اسب‌ها بر پيكر تو تاخت آوردند
تو را‌ اي بي‌كفن، در كسوت آل عبا ديدم
دليل مرتضي! شبه پيمبر! گريه ی زهرا(س)
تو را محكم ترين تفسير راز «انما» ديدم
هجوم نيزه‌ها بود و قنوت مهربان تو
تو را در موج موج ربنا در «آتنا» ديدم
تو را ديدم كه داري دست در دستان ابراهيم
تو را با داغ حيدر، كوچه كوچه، پا به پا ديدم
تو را هر روز با ‌اندوه ابراهيم، همسايه
تو را با حلق اسماعيل، هر شب همصدا ديدم
همان شب كه سرت بر نيزه‌ها قرآن تلاوت كرد
تو را در دامن زهرا(س) و دوش مصطفي(ص) ديدم
تنور خولي و تنهايي خورشيد در غربت
تو را در چاه حيدر همنواي مرتضي ديدم
سرت بر نيزه قرآن خواند و جبرائيل حيران ماند
و من از كربلا تا شام را غار حرا ديدم
به يحيي و سياوش جلوه مي‌بخشد گل خونت
تو را ‌اي صبح صادق با امام مجتبي (ع) ديدم
تو را دلتنگ در دلتنگي شامي غريبانه
تو را بي‌تاب در بي‌تابي طشت طلا ديدم
شكستم در قصيده، در غزل،‌اي جان شور و شعر
تو را وقتي كه در فرياد «ادرك يا اخا» ديدم
تمام راه را بر نيزه‌ها با پاي سر رفتي
به غيرت پا به پاي زينب كبري(س) تو را ديدم
دل و دست از پليدي‌هاي اين دنيا شبي شستم
كه خونت را حناي دست مشتي بي حيا ديدم
چنان فواره زد خون تو تا منظومه ي شمسي
كه از خورشيد هم خون رشيدت را فرا ديدم
مصيبت ماند و حيرت ماند و غربت ماند و عشق تو
ولا را در بلا جستم، بلا را در ولا ديدم
تصور از تفكر ماند و خون تو تداوم يافت
تو را خون خدا، خون خدا، خون خدا ديد

  عاشق دزفول و مداحان و سبک‌هایشان بودم

 همیشه منتظر رسیدن ایامی بودم که برای زندگی در دزفول می‌رفتیم. دزفول هم آب و هوای خوبی داشت و هم تمام دایی‌هایم در آنجا زندگی می‌کردند، اما عشق من به دزفول، به خاطر آب و هوا و تفریح و اقوامم نبود، بلکه دلیل اصلی‌اش، علاقه به مداحان و سبک‌های دزفولی بود.

 معمولا در عید نوروز هم به دزفول می‌رفتیم. آنجا سراغ مداحان و شعرای دزفول می‌رفتیم و شعرها و سبک‌هایشان را می‌گرفتیم. آنها هم خدا وکیلی با اینکه سن کم داشتم، احترام می‌گذاشتند و در حقیقت، به نوعی مشوق اصلی‌ام همان عزیزان بودند که توانستم ضمن فرا گرفتن درس‌های زیادی از آنان، در ادامه راه موفق و مثمر ثمر باشم.

ایامی را که تمام هم‌سن و سالانم در حال تفریح و دید و بازدید عید بودند، صرف فرا گرفتن اصول خواندن و سبک و شعر و مسائل مربوط به آن می‌کردم. تا فرصتی به دست می‌آوردم، صدایم را در گلو می‌انداختم. خواندن به‌نوعی در خونم بود.  سردابی داشتیم که چون صدا در آن می پیچید، زیاد آنجا می خواندم. هیچ‌گاه فریادهای مادرم از یادم نمی‌رود که: «پسر، بیا برو به درست برس، چقدر می‌خوانی، چرا درس رو ول کردی؟» و یا اعتراض‌های دائم خواهرهایم به پدرم. آنها درس خوان بودند و من با خواندنم مزاحمشان می‌شدم و همیشه از دستم شاکی بودند.

 همیشه بر سر این مسائل با پدر و مادرم جدل داشتیم، البته در عین حال آنها در محافل خانوادگی به من می‌گفتند: «صادق، یه کم برامون بخون» آنها معتقد بودند اول درس، بعد مسائل دیگر، اما من به خاطر علاقه‌ای که به خواندن داشتم، اولویت همه کارهایم خواندن بود. راستش معدلم کم بود و حتی یادم هست چند سال هم سر همین خواندن تجدید شدم، اما بالاخره توانستم دیپلمم را بگیرم.

 مجید بقایی در بهمن ماه سال 1337 در بهبهان متولد شد. پرچم قیام کربلایی مردم ایران که به اهتزاز درآمد ، مجید تنها 5 سال داشت و نوچه های طاغوت که آن روزها در همه ی شهرهای ایران با تفاخر شلتاق می انداختند ، حتی فکرش را هم نمی کردند که این پسربچه پابرهنه که در کوچه های بهبهان خاکبازی می کند ، چند سال دیگر به بلای جان آنان و همه طاغوت پرستان تبدیل خواهد شد.

مجید باید در فکر شمع تولد برای 20 سالگی خود می بود که حضرت روح الله به ایران بازگشت و او شد پروانه ی شمع وجودِ آن امام. دانشجوی ممتاز بهبهانی ، همان دم  چار تکبیر زد یکسره بر هرچه که هست و لباس سفید پزشکی را با خرقه ی پاسداری از انقلابِ حزب الله عوض کرد.
بهمن ماه سال 1362 ، رمل های داغ «فکه» این افتخار را پیدا کردند که سکوی پرواز مجید بقایی به همراه عزیزانی چون افشردی و رضوانی باشند.

 مجید بقایی در زمان شهادت ، فرماندهی قرارگاه کربلا را بر عهده داشت.
امروز آنان در کنار مقتدایشان حضرت روح الله ، میهمان سفره ی اباعبدالله الحسین(صلوات الله علیه) هستند و من و شما میهمان میراث آنان در نظام مقدسی که به برکت خون صدها هزار مجید بقایی پرچم لا اله الا اللّه را بر قلل رفیع كرامت و بزرگواری به اهتزاز درآورده است. روحمان با یادش شاد.

مجید بقایی


مجید بقایی


مجید بقایی

پاسدار شهید مجید بقایی

پاسدار شهید مجید بقایی فرمانده سپاه شوش  دانیال
 پاسدار شهید مجید بقایی در کنار حضرت روح الله. شهیدان احمد کاظمی و ناصر کاظمی نیز در تصویر دیده می شوند


 پاسدار شهید مجید بقایی  در کنار رییس مجلس خبرگان رهبری مرحوم آیت الله مشکینی
 پاسدار شهید مجید بقایی  در کنار رییس مجلس خبرگان رهبری مرحوم آیت الله مشکینی

 پاسدار شهید مجید بقایی  فرمانده قرارگاه کربلا

از راست: شهید مجید بقایی - شهید حسین خرازی - مرتضی قربانی


از راست : سردار غلامعلی رشید - شهید مجید بقایی - سردار رحیم صفوی


شهید مجید بقایی در جمع همرزمان. شهید غلامحسین افشردی نیز در تصویر دیده می شود


از راست : ناشناخته - سردار احمد غلام پور - شهید مجید بقایی


 پاسدار شهید مجید بقایی  فرمانده قرارگاه کربلا

نشسته از راست: شهید حسین خرازی - شهید مجید بقایی - محسن رضایی - شهید غلامحسین افشردی - ناشناخته
ایستاده از راست: سردار رحیم صفوی - شهید احمد کاظمی


 پاسدار شهید مجید بقایی 


از راست : شهید مجید بقایی - امین شریعتی


ایستاده ، نفر اول از راست: شهید مجید بقایی(سایرین شناخته نشدند)


شهید مجید بقایی ( نفر دوم از راست)


 پاسدار شهید مجید بقایی  


 پاسدار شهید مجید بقایی  در جمع همرزمان

 پاسدار شهید مجید بقایی  (نفر اول از راست)

از راست: (امین شریعتی - ناشناخته- شهید مجید بقایی)


نفر سوم از راست : شهید مجید بقایی (سایرین ناشناخته)


نفر سمت راست : شهید مجید بقایی


شهید مجید بقایی (نفر چهارم از چپ) در محضر مرحوم آیت الله بهاءالدینی. شهیدان غلامحسین افشردی ، 
مصطفی ردانی پور و حسین خرازی نیز در عکس دیده می شوند.

از راست: (امین شریعتی - ناشناخته- شهید مجید بقایی)شهید مجید بقایی (ایستاده ، نفر وسط)
شهید مجید بقایی (ایستاده ، نفر اول از راست) - حاج صادق آهنگران ( نشسته ، نفر وسط)


شهید مجید بقایی (ایستاده ، نفر اول از چپ) - حاج صادق آهنگران ( نشسته ، نفر سوم از راست)
شهید مجید بقایی (ایستاده ، نفر سوم از راست) 


شهید مجید بقایی (نفر وسط)


شهید مجید بقایی (نفر اول از راست ) -صادق آهنگران (نفر دوم از راست) سایرین ناشناخته


شهید مجید بقایی (تنها شخصی که کلاه لبه دار دارد) - به جز سردار رحیم صفوی ، سایرین ناشناخته


شهید مجید بقایی(نفر اول از چپ)


شهید مجید بقایی(ایستاده ، نفر چهارم از راست) - صادق آهنگران (نشسته ، نفر دوم از راست)


از راست: شهید غلامحسین افشردی - ناشناخته - شهید مجید بقایی


از راست : شهید مجید بقایی - سردرا غلامعلی رشید - سردار احمد غلام پور


مجید در حجله ی شهادت
وسلام عليه يوم ولد ويوم يموت ويوم يبعث حيا